Het is zaterdag. Een dag waarop ik, net als de meesten van ons vrij ben. Een dag waarop ik niet hoef te werken, geen belangrijke deadlines of mails. En toch, vandaag is het even anders dan al die andere zaterdagen. Terwijl ik dit schrijf gaan nog steeds mijn gedachten alle kanten op. Er gebeurt de laatste tijd zoveel in...

𝘏𝘦𝘵 𝘪𝘴 𝘥𝘰𝘯𝘬𝘦𝘳. 𝘡𝘸𝘢𝘳𝘵, 𝘥𝘪𝘦𝘱𝘦 𝘥𝘶𝘪𝘴𝘵𝘦𝘳𝘯𝘪𝘴. 𝘎𝘦𝘦𝘯 𝘦𝘯𝘬𝘦𝘭 𝘭𝘪𝘤𝘩𝘵𝘱𝘶𝘯𝘵 𝘵𝘦 𝘻𝘪𝘦𝘯. 𝘡𝘦 𝘱𝘳𝘰𝘣𝘦𝘦𝘳𝘵 𝘵𝘦 𝘴𝘤𝘩𝘳𝘦𝘦𝘶𝘸𝘦𝘯, 𝘮𝘢𝘢𝘳 𝘦𝘳 𝘬𝘰𝘮𝘵 𝘦𝘳 𝘨𝘦𝘦𝘯 𝘨𝘦𝘭𝘶𝘪𝘥. 𝘕𝘪𝘦𝘵 𝘥𝘢𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘻𝘢𝘭 𝘩𝘦𝘭𝘱𝘦𝘯. 𝘡𝘦 𝘩𝘦𝘦𝘧𝘵 𝘢𝘭 𝘻𝘰 𝘷𝘢𝘢𝘬 𝘨𝘦𝘳𝘰𝘦𝘱𝘦𝘯… 𝘈𝘭 𝘻𝘰 𝘷𝘢𝘢𝘬...

Als ik deze morgen de auto in stap en niet veel later het buitengebied inrijd, lijkt het nog wel mee te vallen. Maar zodra ik vanmorgen de A1 op draai komt de mist mij tegemoet. De auto's voor mij minderen vaart en ook ik rijd langzaam door. Het is nog donker en het enige wat ik zie, zijn de...

Vanavond liep ik mee met de stille tocht. Bijzonder, ieder jaar weer. Een tocht waarin de stilte spreekt. Een plek om stil te staan. Denkend aan hen die hun leven gaven. En daarbij dacht ik ook aan de woorden die ik vanmorgen las uit de brief van Paulus, die mij deden denken aan Dietrich Bonhoeffer.