Een brief aan Job
Mag ik even bij je komen zitten? Ik verlang daar naar nu ik gisteren iets over jouw levensverhaal las. En nee, ik kom je niet bevragen. Ik wil alleen maar tegen je aan zitten. Je mag wat mij betreft best je zwerende arm om je heen slaan en met mij mee huilen. Jij weet immers als geen ander hoe het is om te leven in wereld waarin alles tegen zit en hoe ingrijpend het kan zijn als alles uit je handen dreigt te vallen. Ik zoek naar woorden die recht doen aan alles wat er in het leven gebeurt. Ik kan ze niet vinden en even zwijg ik een poosje met jouw vrienden mee. Ik denk dat het je goed doet dat ze al dagenlang met jou mee rouwen om het plotselinge verlies van jouw kinderen. Het kan ook goed doen als de ander stil blijft, omdat er gewoon geen woorden voor te vinden zijn. Vaak zing ik het lied: 'Stil mijn ziel, wees stil, en wees niet bang voor de onzekerheid van morgen'. Jij kent het lied niet, maar als je het wel kende had je het vast meegezongen. Een lied waarin er geprobeerd wordt om het vertrouwen op God weer te stellen. Zingen is twee keer bidden, zei immers ooit een kerkvader. Maar ja die heb jij ook niet gekend.
En ach weet je Job, ik kijk met bewondering naar jou. Alles was je kwijt. Je vee, je personeel, tot slot die mokerslag: het verlies van alle tien je kinderen. Om dan, zittend op de puinhopen in een lijf dat niet veel meer is, te kunnen zeggen: 'De Here heeft gegeven, de Here heeft genomen, de naam van de Heer zij geloofd,' kan ik niet begrijpen. Tien eigen kinderen kwijt. Mijn hart wordt al verscheurd door het verlies één dierbaar persoon. Ik huil als ik kijk naar de omstandigheden in deze wereld. We troosten elkaar vaak met de woorden 'niet klagen, maar dragen en bidden om kracht'. Maar Job, jij klaagt toch ook? Jij zegt zelfs dat je liever niet geboren had willen zijn. Je zegt dat jouw pijn, verdriet en boosheid zwaarder wegen dan het zand van de zee. Ik weet niet wat ik hierop moet antwoorden. Ik leg de vinger op mijn lippen en zoek een potscherf om de pijn van jouw zweren te verzachten. Je lijf ziet er niet uit, maar mijn liefde voor jou wordt er niet minder om.