Een wc-rol en een les uit de Bijbel

Ik voel de zon op mijn gezicht schijnen, de wind in mijn rug en ik geniet van de geur in het bos. Zodra het pad overgaat in een rechte en verharde weg, kan ik het niet laten. Ik verhoog mijn tempo en in een eindsprint ga ik op weg naar mijn eindbestemming. Dit wordt een nieuw persoonlijk record! ...tring, tring. Hé wat is dat? Ik schrik wakker en ontdek dat ik helemaal niet op de fiets zit, maar gewoon in de achtertuin met mijn telefoon naast mij. Verlangend denk ik terug aan mijn droom. Heerlijk onbezorgd een rondje fietsen, genietend van de prachtige natuur. Gewoon zonder alle maatregelen, zonder de beperkingen en alle andere kwalen die dit virus met zich mee brengt. Terwijl ik verder nadenk over mijn fietsronde, gaan mijn gedachten naar twee teksten uit de Bijbel. Jullie weten dat álle mensen die aan een hardloopwedstrijd meedoen moeten rennen. Toch kan er maar één de prijs winnen. Leef dan alsof jullie een wedstrijd moeten winnen! En in een ander tekst lees ik: Het is alsof we een hardloopwedstrijd lopen die voor ons is uitgezet. We moeten geduldig tot aan het einde doen wat God van ons vraagt. Daarbij moeten we alleen op Jezus letten, want Hij is onze Leider. Hij wijst ons de weg en gaat voor ons uit Eén van de teksten deelde ik afgelopen week ook met de tieners. Want hoe je het ook wend of keert, iedereen voelt de gevolgen van deze crisis. De één meer dan de ander, maar bij allemaal wordt ons uithoudingsvermogen op de proef gesteld. En dan leren deze teksten mij dat ik vol moet houden, ook al heb ik tegenwind, ook al zijn er moeilijkheden in mijn leven. Blijf volharden in geloof. Blijf rennen. De tieners kregen naast deze tekst ook nog de opdracht om zo vaak mogelijk hoog te houden met een wc-rol. Maar ja, om nou een opdracht te geven zonder dat je het zelf probeert... En zo gebeurde het dat ik op maandagmiddag met een wc-rol en een camera in de hand aan de slag ging. En dat was nog lastiger dan ik had verwacht, maar door te oefenen ging het steeds beter. Daarmee was het ook voor mij een mooie les in volharding. Want dat ons leven met een (hardloop)wedstrijd wordt vergeleken en we volharding nodig hebben, daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Ik ga in mijn gedachten nog even weer terug naar de fietstocht in mijn dromen. Ik was heerlijk onderweg, maar hoe vaak overkomt het mij ook niet dat als ik een bocht doorga ik ineens flinke wind tegen kan hebben? En zo is het toch ook in het leven. Het is soms gewoon ontzettend moeilijk en zwaar en de verleiding is er om op te geven. Maar dat is niet wat God van ons vraagt. Hij vraagt om Hem te vertrouwen. En mijn oog op Hem gericht te houden. Hij gaat ons voor op de weg door dit leven! En als het moeilijk is of je ziet geen verbetering: hou vol! Hij is er bij en Hij draagt ons hier door heen.

Inmiddels is er in mijn achtertuin van alles gaande. Ik hoor de vogels om mij heen fluiten, de zon is weer gaan schijnen, kleine plantjes groeien, de eitjes van de merel zijn uitgekomen. Het laat mij zien dat hoe moeilijk de omstandigheden in mijn leven ook zijn, het leven gaat door en er is altijd hoop want in al deze kleine lichtpuntjes ervaar ik Zijn liefdevolle zorg. Hij laat nooit los wat Zijn hand begon! Niet deze wereld, maar ook niet in ons leven. Als ik even later op sta en naar de schuur loop, zie ik mijn racefiets staan. Ik bedenk hoe heerlijk het straks zal zijn, als alles achter de rug is, om weer onbezorgd en met een goede conditie een ronde te fietsen. Want één ding weet ik zeker: er komt een dag waarop dit virus er niet meer zal zijn. En tot die tijd, ga ik mijn conditie en uithoudingsvermogen oefenen met de Bijbel en een wc-rol in mijn hand. Zo ga ik moedig voorwaarts, met Zijn kracht om me heen.