Geef mij je angst

16-05-2020

Het is een gewone zaterdagmorgen. Rustig zit ik aan de ontbijttafel met de krant erbij. Ik heb nog niets in de gaten. Totdat ik twee merels hoor fluiten. In mijn ooghoek zie ik ze op het gras zitten. Vol verwachting kijken ze in de richting van het nest. Nu kan ik ook de jonge merels horen fluiten. Was het vandaag dan eindelijk zover? Zouden ze uitvliegen? Dagenlang was ik getuige geweest van de zorg van de oudere merels. Elke dag vlogen ze meerdere keren naar het nest. Verwonderd heb ik gekeken naar alle pieren die ze telkens weer meenamen in hun bek. Vaak genoeg heb ik me afgevraagd hoeveel die jonge merels konden eten. Maar nu zijn ze blijkbaar genoeg gevoed en is het tijd dat ze het nestje gaan verlaten. Beide ouders doen niets anders doen dan fluiten en roepen: "Kom dan. Je kunt het wel." En dan ineens... zie ik hem vliegen. De kleine merel. Regelrecht vliegt hij naar zijn moeder. Samen vliegen ze over de schutting. Weg zijn ze. Hoe zal het met hem gaan? Hoelang zal het duren voordat hij zelfstandig kan vliegen en voor zichzelf kan zorgen? Zal hij het wel overleven? Ik hoef alleen maar aan de poezen of eksters te denken die vaak in de buurt te zien zijn.

Enkele dagen later hoor ik weer het geluid van een jonge merel. Ik kan het niet laten en werp mijn gezicht van de laptop op en kijk uit het raam. Eén van de jonge merels hipt op het gras. Het lijkt of hij niet goed weet waar hij naar toe moet. Weer begint hij te fluiten. Was hij bang? Riep hij nu om zijn moeder? Nergens zag ik een andere merel die reageerde op zijn hulpgeroep. Ik besluit om weer verder te werken, maar de merel houd ik in mijn achterhoofd. En dan lijkt het even alsof de wereld stil staat, wanneer mijn ogen glijden over de open geslagen Bijbel: ik neem mijn toevlucht onder de schaduw van Uw vleugels, totdat de rampen voorbij zijn gegaan (psalm 57). Het is een psalm geschreven door David op het moment dat hij op de vlucht is en zich voor Saul verstopt in een grot. Als Saul binnenkomt, kan hij geen kant op en is hij er geweest. En toch is David niet bang. Saul kan dan wel dichtbij zijn, maar David weet ook dat God dichterbij is. Hij voelt zich als een vogel dat veilig rond huppelt onder de vleugels van zijn moeder. Te midden van het gevaar weet David dat hij veilig is, dat deze moeite voorbij gaat en dat God dit tot een goed einde zal brengen. Mijn gedachten gaan uit naar deze tijd. Een tijd waarin ook veel mensen zich gevangen voelen. Mensen leven in een voortdurende angst. De eenzaamheid neemt toe. Je schreeuwt het uit en probeert nog te bidden maar... ach, er is toch niemand die je hoort.

Tegelijkertijd moet ik weer denken aan de merel. Voelde hij zich net misschien ook niet zo. Schreeuwend hipte hij rond, in een wereld waar de vijand op de loer lag. Als hij niet oppast is hij de prooi van de ekster. Als hij niet kan schuilen bij zijn moeder, dan is ook hij er geweest. Ik hoor hem nog steeds fluiten, maar dit keer klinkt het anders. Ik sta op en loop naar het raam. De merel zit nog steeds midden op het gras. Maar was het net nog een angstige plek voor hem, voelt hij zich nu, zo te zien prima op zijn gemak. Het verschil? De vijanden zijn er nog steeds. Maar te midden van al dit gevaar is zijn moeder bij hem. Hij mag nu schuilen bij haar. Zij zorgt voor hem en daardoor kan hij nu zo vrolijk zingen.

Soms lijkt God ver weg en de vijand lijkt steeds meer de overhand te krijgen. Maar dan ineens op een moment dat je het misschien niet eens verwacht of niet ziet, is Hij aanwezig. Je mag vrij rond huppelen onder Zijn vleugels, ook al waait de angst rond. God blijft bij ons en zal ons blijven voeden te midden van de storm. En ondanks de benauwdheid blijf je zingen. Over God, Die Zijn vleugels over ons heen legt. Die ons beschermt tegen alles wat je kan bedreigen. Want er is Iemand die sterker is, die ook onze angst heeft gedragen en alles al heeft overwonnen. Met die gedachte kan ik mij staande houden te midden van deze storm. Wetende en gelovende dat deze moeite voorbij gaat, dat Hij bij mij is en nu ook tegen mij zegt:

Geef Mij nu je angst                                                                                                                            Ik geef je er hoop voor terug                                                                                                              Geef Mij nu de nacht                                                                                                                           Ik geef je de Morgen terug


© 2020 Jorien Beunk. Alle rechten voorbehouden.
Mogelijk gemaakt door Webnode
Maak een gratis website. Deze website werd gemaakt met Webnode. Maak jouw eigen website vandaag nog gratis! Begin