Koffie versus dankbaarheid

02-11-2022

Met een duf hoofd zit ik achter mijn bureau. Mijn lichaam is wakker, maar echt wakker ben ik niet. Er ligt veel werk voor mij, maar niets lijkt vandaag te lukken. Er ontglijdt me een diepe zucht en of ik nou wil of niet, het gevoel van ondankbaarheid en somberheid steekt zijn kop weer op. Even flitst het door mij heen dat ik beter een biddag in plaats van een dankdag kan houden dit jaar. Hoe kan ik danken als de wereld schreeuwt om vrede en recht? Danken als de gedachten in je hoofd te snel gaan, danken als je geen rust vind? Vandaag ben ik gewoon niet in de mood om te danken. Vandaag klinkt er geen muziek in mijn hart. Mijn dansschoenen heb ik bij wijze van spreken vanmorgen niet aangetrokken. Er ligt geen lied op mijn lippen. Vandaag niet... En morgen? Een lied zingt verder in mijn hoofd: ´...morgen dans je weer´.

Ik besluit om achter mijn laptop vandaan te komen en mezelf te verwennen met een kop koffie. Mijn gedachten ergens anders op richten. De koffie pruttelt even later op de melk in het kopje, een mooi wit en bruin patroon makend. Het doet me denken aan een abstract schilderij, maar dan eentje die oplost als je roert en je kunt het drinken. Ik moet er zelf om lachen en even voel ik een blij gevoel in me opkomen. Ja koffie is iets waar ik zeker wel dankbaar voor ben en onbewust bedenk ik nog meer dingen waar ik dankbaar voor ben: koffie, familie, vrienden, genoeg eten. En terwijl ik aan dat laatste denk, komt bij mij het verhaal naar boven wat op veel scholen en in kerken wordt gelezen op deze dankdag. Het verhaal over Elia en de weduwe. Hoe vaker ik het verhaal de afgelopen weken las, hoe wonderlijker ik het vond. In het begin lees ik dat Elia een opdracht krijgt om op reis te gaan, omdat de beek waarbij hij zit geen water meer heeft. Daarom moet hij een stuk reizen naar het gebied van de vijanden. God vraagt nog al wat van hem. Kon Hij er niet voor zorgen dat de beek weer vol komt met water? Of kon Elia niet op een rots slaan zodat er water komt, zoals bij Mozes? Nee, zegt God, jij moet naar een weduwe die voor jou gaat zorgen. Een vrouw zonder man, wat een verdriet zou zij hebben. Samen met haar zoon moet ze zich zien te redden. En daar komt bij dat er ook nog een hongersnood is in haar land. Wat een ellendige omstandigheden waarin zij leeft! En moet zij dan uitgerekend nu voor Elia gaan zorgen? Is er dan echt niemand anders? Maar Elia staat op en gaat op weg. Hij ontmoet de vrouw terwijl ze hout aan het zoeken is. Blijkbaar had ze echt niets meer. Niet echt een hoopgevend beeld voor Elia. Elia vraagt haar om water en koek. Maar dat kan de vrouw hem niet geven. Ze kan nog één koek bakken voor haar en haar zoon, dan is het meel op en zullen ze sterven van de honger. En of Elia nog niet ver genoeg is gegaan, durft hij nog meer te vragen. Ze moet eerst koek bakken voor hem, pas daarna voor zichzelf. Pakt Elia hier nu alles af van die arme vrouw? Maar Elia belooft ook iets. Hij doet een belofte namens God: de meel en het olie zullen niet opraken. Tja wat doe je dan? Zou de vrouw Elia geloven? Ik ben wel benieuwd naar wat de eerste gedachten zijn geweest van die vrouw. Maar die lees ik niet in het verhaal, wel lees ik dat de vrouw doet wat Elia aan haar vraagt en het gebeurt zoals God heeft gezegd. Elke dag is er genoeg eten voor alle drie. Wat een vertrouwen hadden Elia en die vrouw. God zorgt voor hen, telkens weer!

Mijn koffie is inmiddels klaar, ik pak het kopje onder het apparaat vandaan en loop terug naar mijn bureau. Voor de zoveelste keer probeer ik een begin te maken met het werk. Er lijkt niets te zijn veranderd en toch... na een tijdje lijkt mijn duffe hoofd te verdwijnen. De grijze wolk in mijn hoofd lijkt langzaam op te trekken. De cafeïne zal hier wel iets mee te maken hebben, maar die raakt na een tijdje uitgewerkt. Het is iets anders dat mijn stemming heeft veranderd. De kracht van dankbaarheid verbaast me telkens weer en is blijvend. Ik denk nog eens aan de weduwe uit het verhaal. Net als haar mag ik vertrouwen dat God ook voor mij zorgt. Dan kun je 'dansen' zonder dat God direct verandering geeft. Zingen en dansen in welke omstandigheden dan ook. Want Gods goedheid hangt niet af van onze omstandigheden. Hoe zwart en zwaar deze ook kunnen zijn, God is altijd goed.

Is het bij jou ook zo chaotisch van binnen of om je heen? Het regent tranen en alles lijkt in je leven weg te vallen. Kijk naar Elia en de weduwe. Vertrouw dat God wonderlijk zorgt voor ons, niet altijd met veel, maar wel met genoeg. Hij vervult niet al onze wensen, maar wel al Zijn beloften!                                                                                                                                                En dank! Dankbaarheid zal je helpen om je beter te voelen. Het werkt langer dan koffie, is niet verslavend en het is altijd te vinden.

Het is de ervaring van Elia en de weduwe, die ik meeneem deze dag in. De ontdekking dat God echt te vertrouwen is, Hij raakt nooit op! Hij blijft zorgen. Telkens weer... Als dat niet iets is om voor danken?!

Prijs Hem, in je dag vol zorgen                                                                                                             in je angst voor morgen: zing                                                                                                                zing dan je lied en prijs Hem                                                                                                              als de storm tekeergaat                                                                                                                      als je nergens licht meer ziet                                                                                                          want God vergeet jou niet                                                                                                                    Hij heelt je hart. Je huilt niet meer                                                                                                      Hij maakt je heel en morgen dans je weer                                                                                            - Morgen dans je weer - LEV

© 2020 Jorien Beunk. Alle rechten voorbehouden.
Mogelijk gemaakt door Webnode
Maak een gratis website. Deze website werd gemaakt met Webnode. Maak jouw eigen website vandaag nog gratis! Begin