Steentjes op de goede plek

Sinds kort heb ik een nieuwe bezigheid: mozabricken. Hoewel ik niet weet of het een werkwoord is, vind ik het heerlijk om te doen. Even nergens aan hoeven denken en dom de legosteentjes op de goede plek drukken. Eerder deze week legde ik de laatste steentjes op de plaat. De mozabrick is klaar om geshowd te worden.

Ik keek naar het eindresultaat en dacht was het leven maar zo makkelijk. Elke dag de steentjes op de goede plek leggen en that's it. Maar deze dag wil dat simpelweg niet. Ik krijg de 'steentjes' in mijn hoofd maar niet op de goede plek. In mijn stille tijd pak ik de Bijbel erbij, maar niets lijkt te landen. Totdat ik beland bij het verhaal van Elia. Een profeet die aan depressie leed. Hij is helemaal klaar met het leven. Legt zich neer en vraagt aan God of hij nooit meer wakker hoeft te worden. Maar dan staat er tot twee keer toe een engel aan zijn zij. Eerst moet Elia rusten en bijkomen. Hij krijgt water en brood. Elia eet het op en slaapt weer verder. Bij de tweede keer eet en drinkt hij weer en dan gaat hij op pad. Dat was geen gemakkelijke reis. Die reis was zwaar en duurde lang. Maar Elia werd gesterkt door het voedsel dat hij ontvangen had.

Ik zucht diep en kijk nogmaals naar mijn mozabrick. De mozabrick is af, de puzzel van mijn leven nog niet. Maar ik geloof dat ook ik elke dag krachtvoer ontvang. God is het die ook mij dat geeft. Voor elke dag genoeg. Ik praat met Hem en misschien is het soms niet meer dan zo'n zucht als die van Elia: 'Hoe lang nog? Ik weet niet of ik het allemaal kan. Hoe houd ik dit vol?' Bij Elia valt er geen briefje uit de hemel. En nee, bij mij ook niet en ik denk bij jou ook niet. Achter mij klinkt er vanuit de radio een lied. Ik sta op en dank God voor Zijn voedsel in allerlei vormen, ook door muziek geeft Hij mij wat ik nodig heb: 

Er klinkt altijd nog wel ergens halleluja
Ook al hoor ik het soms niet, 'k geloof van wel
En als het langer duurt dan wat je hart kan hebben
Dan zing ik het voor jou en voor mezelf
Er klinkt altijd nog wel ergens halleluja
Gelukkig maar, het neemt me altijd mee
't Is een echo uit het land waar ik naar toe ga
En een liedje voor de lange reis daarheen